Van 25 tot 26 oktober organiseerde het Zentrum für Mission und Ökumene van die Nordkirche een ontmoetingsweekend tussen gemeentes en organisaties uit Noord-Duitsland en Nederland waarmee op een of andere manier een samenwerkingsverband was. Eef Dijk en Joke Brederveld waren erbij namens de Landelijke Werkgroep.
Aanwezig waren kerkelijke vertegenwoordigers uit verschillende disciplines zoals de jeugdwerker uit Mecklenburg ,die elk jaar een fietsvakantieweek voor Duitse jongeren organiseert in Friesland, Melanie Dango, de nieuwe Ökumene- Referentin van Mecklenburg , waarmee de LWG contacten onderhoudt, Katja Happe, directeur van KZ Gedenk- und Begegnungsstätte Ladelund (Putten), gemeenteleden met een contact in Nederland uit Wismar, Lambrechtshagen, Schwerin, Rostock, Crivitz en Bergen, Marlies Schulz, synodelid van de Lutherse Kerk in Nederland, leden van de Landelijke Werkgroep en leden van de Nederlandse werkgroepen Breda-Wismar-Arad en Emmen-Rostock.
Het thema dit weekend was ‘Populisme in kerk en samenleving’. En natuurlijk wisselden we met elkaar onze ervaringen in de contacten uit. Het was goed om van elkaar te horen, elkaar te informeren en te bemoedigen.
Eef Dijk
Op 25 en 26 oktober vond in Boltenhagen, een kustplaats in het noorden van Duitsland een ‘Partnertreffen’ plaats. Vertegenwoordigers van zeven partnergemeentes uit Noord-Duitsland en Nederland ontmoetten elkaar. Eef Dijk en ik waren er namens de Landelijke Werkgroep. We spraken met elkaar over ‘Populisme in onze maatschappij’. En we wisselden ervaringen uit over de vaak jarenlange bestaande banden tussen de gemeentes. Indrukwekkend was het verhaal van Katja Happe, directeur van de Gedenkstätte Lagelund, in het uiterste noorden van Duitsland, waar veel van de in de oorlog weggevoerde mannen uit Putten omkwamen. Hun vrouwen kwamen al in 1946 naar Lagelund om de graven van hun mannen te bezoeken. Al gauw ontstond er een onderlinge band tussen de bewoners hier en daar, die tot vandaag voortduurt.
Een paar dagen later, op 31 oktober, Hervormingsdag, werd de vroegere predikant van Rostock, Tilman Jeremias, als bisschop van Mecklenburg-Vorpommern ingezegend in de Dom van Greifswald. Mijn partner en ik waren hierbij aanwezig. Het was bijzonder om er bij te mogen zijn en mee te mogen werken aan de dienst. In een stoet van bisschoppen uit vele landen en verscheidene werelddelen, in kleurrijke toga’s, allen vrienden van Tilman, liepen we voor hem uit en begeleidden hem naar zijn plaats. De dienst begon met een lied op toonzetting van Karl Scharnweber, de cantor van de Innenstadtgemeinde in Rostock. “Met een vreugdevol hart en knikkende knieën sta ik hier”, was de zin die telkens terugkwam in de preek. En Tilman grijpt terug op adviezen van koning Salomo, die veertig jaar vrede en welvaart bracht in zijn rijk.
De dag erna was er tijd voor gesprekken over klimaat, rassendiscriminatie, e.a. Al zingend 'O Lord, hear my prayer' wandelden we van kerk naar kerk, waar de gesprekken plaatsvonden. Onderweg werd aandacht geschonken aan enkele markante punten in de stad: de vredespaal, die door Manchester naar Greifswald was gebracht. Daar werd gebeden voor mensen die in onvrijheid leven, en voor mensen die zich voor hen inzetten. ‘O Lord, hear my prayer’. En bij Stolpersteinen bij een huis aan de markt. Een predikant uit Greifswald vertelde over het gezin dat daar woonde, en vandaaruit werd weggevoerd. Daarna werd er gebeden voor de Joden, voor de Palestijnen, voor een ommekeer in de Israëlische politiek. ‘O Lord, hear my prayer’. Indringend, ontroerend. De bisschop heeft zijn stempel gezet: altijd aandacht voor de vreemdeling, voorheen in zijn parochie, nu in zijn bisdom en altijd over grenzen heen de ander zoekend.
Joke Brederveld, voorzitter Werkgroep Rostock-Emmen, lid van de LWG