Het afgelopen Pinksterweekeinde was er een kleine, maar enthousiaste groep mensen uit onze partnergemeinde Ferdinandshof aanwezig.
Ferdinandshof is een kleine plaats, ongeveer 30 kilometer van de Poolse grens, in het noordoosten van Duitsland. Het partnerschap is opgezet vanuit de voormalige Kerkboerderij, en bestaat dit jaar precies 30 jaar.
Onze gasten kwamen op vrijdagavond aan in Hoogeveen en na het eerste bijpraten ging iedereen naar haar of zijn gastgezin.
Op zaterdagochtend hadden we eerst een gezamenlijke lunch en bewonderden we de trouwjurk van Meghan Merkle. Na de lunch stapten we allemaal in de auto om op pad te gaan door het Drentse land. Helaas was het geen stralend mooi weer, maar het was uitstekend weer om in het kader van het Feest van de Geest een aantal kerken te bezoeken. We keken onze ogen uit in de kerken van Koekange, Berghuizen, Blijdestein, Havelte en IJhorst. Niet alleen de kunst, ook het concept bleek aan te slaan bij onze gasten. Er werden al meteen mogelijkheden gezien in Ferdinandshof, waar men soms grote moeite heeft om mensen eens 'gewoon' in de kerk te krijgen. Het bleek maar weer, de partnerschap is meer dan het ontmoeten van oude bekenden. Het is ook elkaar inspireren en andere wegen en mogelijkheden laten zien.
Na het overheerlijke Chinese avondeten was er 's avonds een gemeenteavond in de Vredehorst. De avond stond in het teken van het thema van het Feest van de Geest: Levensadem. Als leidraad van de avond was het lied “Dat wij volstromen” van Huub Oosterhuis gekozen:
Dat wij volstromen
met levensadem
en schreeuwen
eindelijk geboren.
Dat wij volstromen
met levensadem
en lachen
eindelijk geboren.
Dat wij volstromen
met levensadem
en weten
eindelijk geboren.
Als opening van de avond zongen we eerst het lied en was er een korte inleiding over dit onderwerp, naar aanleiding van een overdenking van theoloog Gerard Swüste die dit lied verbindt met het visioen van Ezechiël in het dal van de beenderen (Ezechiël 37). Zoals de dode botten bij Ezechiël weer vlees worden en de levensadem wordt ingeblazen, zo komt de mens tot leven en wordt hij uiteindelijk volwassen: schreeuwen, lachen, weten.
Geert Oldebeuving had drie witte doeken voor ons klaar staan. In drie groepen verdeeld gingen we aan de slag om met verf een couplet van het lied van Oosterhuis vorm te geven. Vol enthousiasme ging iedereen aan de slag en aan het eind van de avond stonden er drie verrassende kunstwerken!
Tijdens het napraten overhandigden de gasten een mooi fotoboek over Ferdinandshof, zodat iedereen in de kerk eens op zijn of haar gemakje kan bekijken hoe het er daar nu eigenlijk uit ziet. Ook het beroemde tafelkleed met de namen van mensen die eens of nog, meegedaan hebben met de partnerschap werd weer overhandigd. Nu mogen we er in Hoogeveen weer even op passen. Siegrid Poch, die namens Ferdinandshof alles overhandigde, memoreerde nog eens dat het tafelkleed wonderlijk genoeg de brand in de toenmalige Kerkboerderij had overleefd.
Eerste Pinksterdag mochten wij als gemeente de gasten begroeten in de dienst, waar voor de gelegenheid de kaars van Ferdinandshof werd aangestoken, liederen in het Duits werden gezongen en er ook een lezing in het Duits was. Na de dienst was er nog tijd voor koffie, zon en een heerlijke lunch. Na nog de nodige knuffels en goede woorden was het tijd om afscheid te nemen. Bis nächsten Mal in Ferdinandshof!
Marga Zwiggelaar, Hoogeveen
mei 2018