30 jaar Partnerschap Nijverdal-Neubrandenburg
Op 3 oktober, de ‘Tag der Deutschen Einheit’, kwamen onze Neubrandenburgers naar Nijverdal om met heel onze gemeente het jubileum te vieren van onze vriendschap. Onze verbondenheid met de Michaelsgemeinde is iets is van ons allemaal. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Van de Landelijke Werkgroep Gemeentecontacten hoorden we dat veel partnerschappen zijn verwaterd of op een laag pitje gezet. Echt contact wordt moeilijk, zo niet onmogelijk, als je elkaar zelden meer ziet. Daarom is het belangrijk dat we elkaar twee keer per jaar blijven ontmoeten rond een Bijbels thema. Deze keer was dat het leven van de eerste gemeente (Handelingen 4). Ds. Rabe gaf een korte uitleg over de tijd waarin dit geschreven werd. Men verwachtte namelijk op korte termijn de wederkomst van Christus. Wat hebben we eigenlijk nodig om te kunnen leven? Gaan we uit van ‘Dein ist mein’ of van het omgekeerde? Geen eenvoudige vragen. Ook Neubrandenburg kent ‘die Tafel’ (een soort voedselbank). We kennen de ‘Leviet uit Cyprus’ als degene die het aandurfde om de gevreesde christenvervolger Paulus (die pretendeerde volgeling van Christus te zijn geworden) op te zoeken. De naam Barnabas betekent: ‘Der anderen Mut macht’. Hoe ging dat elkaar bemoedigen vroeger, in de DDR-tijd, en nu? En wat geeft ons moed voor de toekomst? We willen gezamenlijk, over grenzen heen, na blijven denken over onze opdracht als individuen en gemeenteleden. De ‘Gute Nachricht’ (Blijde Boodschap) is de bron van onze jarenlange verbondenheid. Zaterdag zijn we naar Amsterdam gereisd. We hadden er prachtig weer bij. Om een uur was er een orgelconcert in de Westerkerk. Na afloop verzamelde de hele groep zich daar bij ‘Het Brandend Braambos’ (zie fotocollage). ‘Ik zal er zijn’ krijgt Mozes te horen als hij naar Gods naam vraagt. Die Naam is een belofte voor alle mensen, speciaal ook voor ‘Abrahams kinderen’, Joden en Moslims. Het beeldje van Anne Frank staat vlak bij de Westerkerk. Zelfs onze jongste gasten kennen haar dagboek. Er stonden deze keer geen lange rijen. Het museum was gesloten vanwege ‘Grote Verzoendag’. Verzoening, vrede, gerechtigheid… is dat mogelijk? Het was al donker toen we weer in Nijverdal aankwamen. Achter het verlichte kruis van de Sint Antoniuskerk was de volle maan te zien. Een sfeervol slot van een mooie dag. Aan de feestelijke zondagse jubileumdienst werkte ook Het Christelijk Zangkoor Nijverdal mee. Vooral het lied ‘Gib Frieden Herr, gib Frieden’ vonden onze gasten indrukwekkend.
Moedgevend: voormalige vijanden kunnen vrienden worden. Er werd door Beatrice een appelboompje overhandigd namens de St. Michaelsgemeinde. Daaraan hingen ‘vruchten van de Ernte-Dankdag’ met groeten en wensen erop geschreven. Van Luther is de uitspraak: ‘Zelfs als ik wist dat de wereld morgen verging, dan plantte ik vandaag nog een boom’. Moedgevend en veelzeggend dus, dat cadeau.
Na de dienst was er gelegenheid om koffie te drinken, oude vrienden te begroeten, banden aan te knopen en te verstevigen. Wat een feest. Koorleden hadden gezorgd voor heel veel lekkers en een stevige soep. Onze gasten konden welgemoed en welgevoed met een enorme krentenwegge van een gulle gever aan de lange reis terug beginnen. Walter, geen onbekende voor de Neubrandenburgers, zorgde met zijn trompet nog voor een prachtig stukje muziek. En toen moest er alweer afscheid genomen worden in de wetenschap dat we al die jaren ‘in Christus verenigd en in vriendschap verbonden’ zijn en nog lang hopen te blijven.
Wil je ook eens genieten van het warme bad van de vriendschap met onze partners? Houd dan het Kerkvenster in de gaten.
Namens de Commissie Neubrandenburg,
Marjorie en Rijkent Lamain, dehand@solcon.nl.
